De grens van kritiek is bereikt

In de column Solidariteit en collaborateurs (19/5) wordt BBB door columniste Karin Amatmoekrim expliciet vergeleken met collaborateurs. Dat gaat ver. Heel ver. Te ver. Het woord collaborateur is onlosmakelijk verbonden met een van de donkerste hoofdstukken uit onze geschiedenis. Collaborateurs waren burgers die in de Tweede Wereldoorlog vrijwillig de Duitse bezetter hielpen. Zij verraadden onderduikers, spoorden Joden op en/of sloten zich aan bij de vijand: de nazi’s. Het is verbijsterend dat zo’n woord achteloos in de krant wordt geslingerd door iemand die het niet eens is met de politieke mening van een democratisch gekozen partij. 

Ik heb een brede rug en kan kritiek hebben. Maar ergens ligt een grens. Iedereen en ook NRC mag kritisch zijn op partijen, zoals BBB die opkomt voor het bestaansrecht van Israël. Een land overigens dat keer op keer wordt aangevallen door een terroristische organisatie als Hamas en landen zoals Iran, Libanon en Jemen. Landen die hun haat tegen Israël en het Joodse volk niet onder stoelen of banken steken. Demoniseren van BBB door ons met collaborateurs te vergelijken is geen moreel kompas. Dat is morele verdwazing, beschamend, grievend en ronduit gevaarlijk. Dat soort retoriek zaait haat en zet mensen tegen elkaar op.

Mijn solidariteit ligt bij álle onschuldige slachtoffers. Israëlisch én Palestijns. Bij mensen die lijden onder oorlog, haat en terreur. Bij Joden die zich in Nederland steeds minder veilig voelen. Bij mensen die zoeken naar vrede, in plaats van verdeeldheid. 

Laat ik helder zijn: ik zal me nooit laten chanteren of wegzetten omdat ik het lef heb op te komen voor democratie, veiligheid en het recht van ieder volk – ook het Joodse volk – om in vrede te leven. Wie dáár een probleem mee heeft, moet dat vooral zeggen. Maar wie mij daarom een collaborateur (iemand die heult met nazi’s) noemt, heeft echt elke redelijkheid verloren.

Caroline van der Plas, ingezonden brief geplaatst in NRC

Foto Header: Dirk Hol/ANP